U ndodh të gjithëve. Ne ngatërrohemi. Ne bëjmë një gjykim të keq. Ne shkaktojmë dëm ose ndjenja të këqija.
Çfarë ndodh më pas? Nëse jemi të turpëruar ose të penduar për gabimet tona, ne priremi të përqendrohemi në emocionet tona negative. Mund të ndiejmë poshtërim, pakënaqësi dhe madje zemërim. Dhe kjo nuk na ndihmon të riparojmë marrëdhëniet tona shoqërore.
Në të kundërt, merrni parasysh se çfarë ndodh nëse ndjejmë një ndjenjë faji. Ndjenja e fajit mund të jetë konstruktive. Ne reflektojmë se si veprimet tona kanë ndikuar tek të tjerët. Ne ndjejmë ndjeshmëri me viktimat tona. Dhe na frymëzon të përpiqemi të riparojmë dëmin që kemi shkaktuar.
Dallimi mes këtyre të dyjave është thelbësor për të krijuar dhe mbajtur miq.
Studimet konfirmojnë se fëmijët deri në 4 vjeç kanë më shumë gjasa ta falin një bashkëmoshatar për keqbërjen nëse ai bashkëmoshatar kërkon falje në mënyrë aktive. Dhe ndërsa fëmijët rriten pak (dhe më të sofistikuar), ata i kushtojnë vëmendje shenjave që tregojnë se dhunuesi është penduar. Në fakt, ata nuk kërkojnë gjithmonë një falje të qartë, jo nëse vërejnë shenja pendimi.
